33

ಒಂದೊಂದು ಶಬ್ಧಕೂ ಉಗ್ಗುತಿತ್ತು ದೇಹದ ದನಿ
ನೀ ದೂರ ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ ವೇಳೆ.

ನೋಡು! ನೀ ಕೂಗಿದ್ದು ನನ್ನ ಹೆಸರಷ್ಟೇ,
ದೇಹವೀಗ ಸರಾಗ ಹಾಡಿನ ಇಡೀ ಪಲ್ಲವಿ..

32

ಜತನದಿಂದೊಳಗೆ ಕಾಪಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಬಂದ ನನ್ನತನ
ನಿನ್ನ ಪರಿಚಯಿಸಿಕೊಂಡು ನನಗಪರಿಚಿತವಾಯಿತು..

31

ಮಾವು ಬೇವು ಮರದ ಜಾತಿಯೆಂಬ
ಎಲೆ ಹಸಿರೇ ಎಂಬ,

ಮಣ್ಣೆರಡನೂ ಹೊತ್ತಿಹುದೆಂಬ,
ಬೀಜ ಬಿದ್ದೇ ಹುಟ್ಟಿಹವೆಂಬ
ಸಂಶೋಧನೆಯೊಂದು
ಮಾವು ಬೇವೆಂದು, ಬೇವು ಮಾವೆಂದು
ಕೂಗಿ ಹೇಳಿದೊಂದು ಮುಂಜಾವು
ಮಾವುಚಿಗುರುಂಡು ಬಂದ ಕೋಗಿಲೆಯೊಂದು
ಬೇವಿನ ಟೊಂಗೆಯಲಿ ಕೂತು
ಯಥಾಪ್ರಕಾರ ಹಾಡಿತ್ತು,
ಥೇಟ್ ಹಿಂದಿನ ಮುಂಜಾನೆಯಂತೆಯೇ.
ಅದೇ ರಾಗ, ಅದೇ ಲಯ, ಅದೇ ಭಾವ...
　
　
　

30

ತುರುಬೆತ್ತಿ ಕಟ್ಟಿ, ಹೂಮಾಲೆ ಸುತ್ತಿ,
ಹಣೆಗೂ ಮುಂದಲೆಗೂ ಬೊಟ್ಟಿಟ್ಟು,
ವಿಶಾಲ ಹರಿವೆರಡಕೆ ಕಣ್ಕಪ್ಪು ಪರಿಧಿಯಿತ್ತು,
ಮೂಗುತಿಯ ತಿಕ್ಕಿ, ಕೆನ್ನೆ ಸರಪಳಿತೊಟ್ಟು,
ಹೊಳೆವ ಮುಖಕಿಷ್ಟು ನಗೆಯ ಮೆರುಗಿತ್ತು,

ಕತ್ತಿಗೆ ಮುತ್ತು, ಕೈಗೆ ಗಲಗಲ ಸದ್ದು ತೊಟ್ಟು,
ಕೆಂಪಂಚಿನ ಹಸುರು ಸೀರೆಯ ಹೂಸೆರಗ
ಸೊಂಟಕ್ಕೆಳೆದು ಸಿಕ್ಕಿಸಿ, ಕಾಲ್ಗೆಜ್ಜೆ ತೊಟ್ಟು,
ತೃಪ್ತಿಯರಮನೆಗೆ ಅಡಿಯಿಟ್ಟ ಮನಸು
ಕೈಬಿಸಿಗೆ ನೊಂದ ಪಾರಿಜಾತದಂತೆ
ಅರಮನೆಯವರೆದುರು ಬಾಡಿದುದಕೆ,
ದಾರಿಯುದ್ದಕೂ ಉರಿದುರಿದು ನೋಡಿದ
ಕಂಗಳಂತೆ ಕಾರಣ, ನಿಜವಿದ್ದೀತೇ?!

29

ತಡವರಿಸುವಿರೇಕೆ ಹೆಜ್ಜೆಗಳೇ?
ಹಿನ್ನಡೆಗಲ್ಲ, ಇದ್ದರಿದ್ದೀತು ಅಡೆತಡೆ ಮುನ್ನಡೆಗೆ;
ಬಂದರೂ ಬಂದೀತು ಲೋಕ ಎದುರಿಗಲ್ಲಿ;
ಎದುರಿಸುವರಿಲ್ಲಿಲ್ಲ, ಇದ್ದರೂ ನೀವಷ್ಟೇ ನಿಮಗಿಲ್ಲಿ..

28

"ಇಂದಾಗಲಿಲ್ಲ ನಾಳೆ"
ಎಂದವನ ಮಾತಿಗೆ
ಅತ್ತಲಿಂದ ಬಿಕ್ಕಿದ ಸದ್ದು..
　
"ಅಳದಿರೇ ಚಿನ್ನಾ.."
ಎಂದವನ ಮಾತಿಗೆ
ಮತ್ತತ್ತಲಿಂದ ನಸುನಕ್ಕ ಸದ್ದು..
　
"ಅಳುತಿಲ್ಲ ದೊರೆ ನಾನು
ಬರುವ ಖುಶಿಗಾಗಲೇ ತೊಳೆದಿದ್ದೆ.
ಕೊಳೆಯಾದೀತು ನಾಳೆ ಬರುವವರೆಗೆ
ಬಂದಾಗಲೊಮ್ಮೆ ನೀನು
ಮನದ ಬಿಂಬಕಿಣುಕುವ ಕನ್ನಡಿ ಕಣ್ಣು
ಸ್ವಚ್ಛವಿರಲೆಂದು ಮತ್ತೆ ತೊಳೆಯುತಿರುವೆನು....

27

ಹೀಗೊಂದು ಕ್ಷಣ ಸುಳಿದು ಬಂದಿತ್ತು
ಸೀದಾ ನನ್ನ ಮುಟ್ಟಿತ್ತು, ತಟ್ಟಿತ್ತು..

ಕೆಲವು ಕೇಳಿತ್ತು, ಕೆಲವು ಹೇಳಿತ್ತು
ತಾ ಬೆತ್ತಲಾಗಿ ನನ್ನೊಳಗಿಗೆ
ಬೆತ್ತಲಾಗುವ ಬಗೆ ತೋರಿಸಿತ್ತು
ನಗೆಯ ಚುಕ್ಕೆ ನೂರು ಸಾಲಿಟ್ಟು
ಭಾವಚಿಟ್ಟೆಯ ರೆಕ್ಕೆಗಿಟ್ಟು ಲೇಖನಿ
ಗೆರೆ, ಬಾಗು, ಬಳುಕುಗಳನೆಳೆದು
ನನಗಾಗಿ ರಂಗೋಲಿ ಬರೆದಿತ್ತು
ಬೆರಳೆನವು ಹಿಡಿದು ಬಣ್ಣ ತುಂಬಿತ್ತು
ಕಣ್ಣೆನದು ಅರಳುವ ಸೊಬಗಿಗೆ
ತನ್ನೊಲವ ಧಾರೆಯೆರೆದಿತ್ತು.
ಮತ್ತೆ ಬಂದೇ ಬರುವೆನೆನುತ
ಕಾಯುವ ಸವಿನೋವಿಗೆನ್ನ ದೂಡಿ
ತಾ ನಗುತ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿಯೇಬಿಟ್ಟಿತ್ತು
　
　

26

ಅವಕಾಶವಿದ್ದಲ್ಲೆಲ್ಲಾ ಆಕಾಶ ಸುರಿಸಿದ ಮಳೆಗೆ
ತನ್ನೆಲೆಗೂ ಮಿಕ್ಕಿ ಬನ್ನಳಿಗೆಯೆಲೆಯಾವರಿಸಿದ ಮರ,

ತನ್ನತನವಳಿದು ತಾ ತಾನಲ್ಲವೆನಿಸಿದ್ದು ಕಂಡು
ನಿನ್ನ ಗಮನದಡಿಯ ನನ್ನ ಚಿತ್ರ ಕಣ್ತುಂಬಿದ್ದೇಕೆ?!

25

ನಲಿಯಲಾಶಿಸಿಯೇ ನಿನ್ನ ಸಾಂಗತ್ಯಕೆಳಸಿದ್ದು; ನೀನಿತ್ತದ್ದು ನಲಿವೇ..

ಎದೆಯಷ್ಟೇ ನಲಿವಲೂ, ಮುನಿಸಲೂ ಬರೀ ನೋಯುತಲೇ ಉಳಿದದ್ದು...

24

ಮಿಲನದ ಗಳಿಗೆ ಮಂಕಾಗಿ ಕಂಡರೆ ಕಳವಳಿಸದಿರು ಮನಸೇ..

ಬರೆದು ಬೆತ್ತಲಾಗುತಾ ನೀ ಸಾಗುವಾಗಲೇ ಅಂಗೈ ಸವೆದು ಗೆರೆ ಮಂದವಾದದ್ದು..
------------------------------------

23

ಹಾತೊರೆದು ಪಡೆದ ನಿನ್ನ ಸಂದೇಶ ನಲಿವಾಗದೇ ನಿಂತುಹೋಗುವ ಬೆದರಿಕೆಯಾದಾಗ
ಇದ್ದಾಗಲೂ, ಇರದಾಗಲೂ ಬರಿದೇ ನೋಯುತುಳಿದ ನಾ ನಿನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸಿದ್ದು ಖಾತ್ರಿಯಾಯಿತಾಗ..

22.

ಕಣ್ಣಿಂದ ಹಾದು
ಎದೆಯೊಳಗಿಳಿದು
ಕಪ್ಪುಬಿಳಿ ಮನಸನು
ಪ್ರೀತಿ ಸಿಂಗರಿಸಿತು
ಎದೆಯ ಮಂಚದಲಿ
ಮದುಮಗಳಾಗಿಸಿ ಕೂರಿಸಿತು
ಭಾವ ಮದುವಣಿಗನ ಕಳಿಸಿತು
ಮನಸು-ಭಾವದ ಮಿಲನದ
ವೇಳೆ ಈ ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಡಿಯಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಸುತ್ತ ಚೆಲ್ಲಾಡಿದ
ಪ್ರೇಮದೋಕುಳಿಯೊಂದು ಬಿಂದು
ರಾತ್ರಿಯ ಹಣೆಗೂ ತಾಕಿ
ರಾತ್ರಿಯೂ ಮುತ್ತೈದೆಯಾಯಿತು.
ಪ್ರೀತಿಯನುಭೂತಿ ಮಿನುಗಿ
ಅಕ್ಕರತಾರೆಗಳಾಗಿ,.
ಮನಸು-ಭಾವಗಳ ಸಂತೃಪ್ತಿ
ತುಂಬು ಚಂದಿರನಾಗಿ
ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಸ ತುಂಬಿದವು.

21.

ಗಾಳಿ ತಂದ ಸಂದೇಶವೀಗಷ್ಟೇ ಮನ ತಾಕಿದೆ
ನನ್ನೆಡೆಗಿನ ನಿನ್ನ ದಾರಿಯಲಿಂದು ನೀ
ಮೊದಲಬಾರಿ ಮುನಿಸು ಎತ್ತಿರಿಸಿಕೊಂಡೆಯಂತೆ..
ಮನಸು ಸಿಹಿ ಹಂಚುತ್ತಿದೆ
ಮುತ್ತಿನೊಡವೆ ಅಂದೇ ದೊರೆತಿತ್ತು;
ಮುನಿಸಿನೊಡವೆಯೂ

ಇಂದು ಅದರದಾಯಿತೆಂದು..

20.

ನಿರೀಕ್ಷೆಯ ನೋಟವೊಂದು ನೋಡುನೋಡುತ
ಈ ದಿನ ಮುಗಿದೇ ಹೋದ ಹತಾಶೆಯಾದ ಗಳಿಗೆ
ನಾನಿಲ್ಲವೇ ಎನುತ ಬಂದವಳ ಮೊಗದ ಕಳೆ
ನೀಡಿ ಮನಕೆ ಭಾವರಸದೌತಣ
ಮೂಡಿ ಕಲ್ಪನೆಗೆ ರೆಕ್ಕೆ, ರೆಕ್ಕೆಗೆ ಚಲನೆ
ಅದು ಹಾರಿದಲೆಲ್ಲ ಗೆರೆ ಮೂಡಿ ಬರೆದ ಚಿತ್ರ
ಹಿಂದೆಯೇ ಸವಿನೆನಪುಗಳೊಂದಷ್ಟು ನುಗ್ಗಿ
ತುಂಬಿದ ಬಣ್ಣ, ಪಡಿಮೂಡಿಸಿದ ಬಿಂಬ
ಆ ಸಂಧ್ಯೆಯದೇ ಆಗಿತ್ತು..

19.

ನೋಯಿಸುತಾ ಹಲಕಾಲ ಜೊತೆಯಿದ್ದ ಗಾಯವೊಂದಕೆ ಹೆಮ್ಮೆ
ಬೆರಳು-ಕಣ್ಣು ಸವರಿವೆ ತಾನಿದ್ದೆಡೆಯ ಮರೆಯದೇ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ
ಮೆರೆಯುತಿದೆ ಒಳಗೊಳಗೆ ಒಣಗಿಯೂ ತಾನಳಿದಿಲ್ಲವೆಂದು
ಒಳಗೆಲ್ಲೋ ಹಸಿರಿರುವ ತನ್ನಿರುವೇ ನೆನಪಿಸಿದೆಯೆಂದು
ಅರಿತಿಲ್ಲ ಅದು ಪಾಪ!
ಬೆರಳು ದೊರಗುಚರ್ಮ ಮತ್ತೆ ನಯವಾಗಿಸುವ
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿನ ಕಲೆ ಹೋಗಿಸುವ ಪರಿಯ ಚಿಂತಿಸಿವೆಯೆಂದು..

18.

ಹಗಲಿನ ದಣಿವು
ಸಂಜೆಯ ವಿರಾಮದಲಿ
ಒಂದಾಗುತಾ
ಬಿಳಿಯ ನಿಖರತೆ
ಮಸುಕುಮಬ್ಬಿನಲಿ
ಸಡಿಲಾಗುತಾ
ಅವಿಶ್ರಾಂತ ಮೈಮನಗಳಿಗೆ
ನಿದ್ದೆಯ ಕನಸು ತೋರುತಾ
ರಾತ್ರಿಯತ್ತ ಕರೆದೊಯ್ದ
ದಾರಿದೀಪ ಸಂಜೆ..

17.

ಅವುಡುಗಚ್ಚಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟ
ಭಾವದ ಬಣ್ಣವೆಲ್ಲವ
ಹರಡಿಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದ
ಕಣ್ಣ ಹಿಂದಿನ ಪಟಲಕ್ಕೆ
ಒಂದೇ ಒಂದು ಬಿಂದು
ಸಂಶಯದ ಮಸಿಯೆರಚಿ
ಯಾರೋ ಕೆಡಿಸಿದುದಕೆ
ಆವರಿಸಿ ಹಸಿಯಾಗಿಟ್ಟಿದ್ದ ಆ ಕೊಳ
ಹುಚ್ಚೆದ್ದು ಹರಿದುದೇಕೋ?!

ಜೊತೆಗೆಲ್ಲ ಬಣ್ಣ ಕೊಚ್ಚಿ ಒಯ್ದುದೇಕೋ?!
ಕಣ್ಣು ಮತ್ತದರ ಪಟಲಕೀಗ
ಬಣ್ಣವೂ ಇಲ್ಲ,
ಭಾವವೂ ಇಲ್ಲ
ಭಾವ ಹಸಿಯಿಡುವ ತೇವವೂ ಇಲ್ಲ.
ಹುಡುಕದಿರಿ, ಕಣ್ಣೀನಾಳಕಿಳಿವವರೇ,
ಮುದ ನೀಡುವದ್ದೇನೂ ಅಲ್ಲಿಲ್ಲ,
ಇದ್ದರಿರಬಹುದು ಬರೀ ಜೀವವಷ್ಟೇ,
ಇನ್ನೇನೂ ಅಲ್ಲ...

16.

***********
-------------------
ನೀ ಬದುಕ ಕ್ಷಣಕ್ಷಣ ಸವಿಯುವ ಸಾಧನ
ಆದರೆ ನೋವುಣಿಸುತಲೇ ಬಂದಿರುವುದು,

ನೀ ಬದುಕಿನ ಅದಮ್ಯ ಧೈರ್ಯದ ಸೆಲೆ
ಆದರೆ ಅಧೀರಗೊಳಿಸುತಲೇ ಬಂದಿರುವುದು,ನೀ ಬದುಕಿನ ಚೈತನ್ಯದ ಚಿಲುಮೆ
ಆದರೆ ಕುಗ್ಗಿಸುತಲೇ ನಡೆದಿರುವುದು,ನೀ ಬದುಕಿನ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗ
ಆದರೆ ಕಳಚಿಕೊಳುತಲೇ ಸಾಗಿರುವುದು,ನೀ ಉಸಿರಿನ ಹೆಮ್ಮೆಯ ಹೆಸರು
ಅದ ತಲೆಯೆತ್ತದಷ್ಟು ಭಾರ ಮಾಡಿರುವುದು, ನೀ ಬಂಧಗಳ ಗಳಿಕೆಯ ಗರಿಮೆ,ಆದರೆ ಬರಿಗೈಯ್ಯಲುಳಿಸಿರುವುದು..ವರವಾಗಿದ್ದೂ ಪ್ರಸಾದವಾಗಿ
ಈ ಬೊಗಸೆಗೆ ದಕ್ಕದಿರುವ ಪರಿ
ಜಗ ನಿನ್ನ ಸಂಭ್ರಮಿಸುವ ದಿನವೇ
ನಾ ನೆನೆಯುತಿರುವುದು
ವಿಪರ್ಯಾಸವೇ ಹೌದು.

15.

ಹೊದ್ದು ನಿದ್ದೆ ಹೋದ ಚಂದ್ರನ ಎಚ್ಚರಿಸುವ
ವ್ಯರ್ಥ ಪ್ರಯತ್ನದಿ ಸೋತು ನೀರಾದ ಸಂಜೆ
ಧರೆಯೆದೆಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದ ಕಂಬನಿಧಾರೆ
ತೀರ ಅವಳೆದೆಯಾಳ ತೋಯಿಸಿ ಕರಗಿಸಿ
ಹೊರಟ ಫರ್ಮಾನು ಇನಿಯ ಆಕಾಶನ ತಲುಪಿ
ಅವನಂಗಳದಲೇ ಮಲಗಿ ಅಡಗಿರುವಾತನ
ಎಬ್ಬಿಸಿ ತಯಾರು ಮಾಡಿ ಹೊರಡಿಸಿ
ಶೀಘ್ರ ತೆರೆಮರೆಯಿಂದೀಚೆ ತರುವ
ಭರವಸೆಗೆ ತೋಯ್ದ ಕೆನ್ನೆಯನೊತ್ತಿ ಒರೆಸಿ
ಇನ್ನಷ್ಟು ಗಾಢ ಕೆಂಪಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಕೆಂಪುಸಂಜೆ...

14.

ಕಾಸಲಿಟ್ಟ ಪಾತ್ರೆ ತುಂಬ ಹಾಲು
ಕಾದು, ಕುದ್ದು, ಲೋಟದಷ್ಟಾದುದಕೆ
ಹೊಣೆ ಯಾರು?!
ಹಾಲಾ, ಕಾಲವಾ?!
ಪಾತ್ರೆಯಾ, ಬೆಂಕಿಯಾ?!
ಅಥವಾ ಬೆಂಕಿಯಲಿಟ್ಟು
ಕುದಿಯಲದನು ಬಿಟ್ಟು
ಬೇರೆಲ್ಲ ಗಮನಿಸುತಲುಳಿದ ನಾನಾ?!