ನೀ ಬರುವ ಹಾದಿಯಲಿ
ಮಂಕಾಗುತಾ ಆಸೆಯಾಲಾಪ ಮಂದ್ರದಲಿ ನಿಲುವಾಗ
ಕಾರ್ಮೋಡ ಹನಿಯದೆ ಹಾದುಹೋದ ಬೋಳು ಆಗಸ ಮನಸು..
ನೀ ಮರೆತ ಹಾದಿಯಲಿ
ನೆನಪ ಜಾಡಲೇ ಸಾಗುವ ಕಣ್ಣೆದುರು ನೀ ಬಂದು ನಿಂತಾಗ
ಬೆಳೆವ ಎಳೆಬಿಸಿಲ ನಡು ಸೋನೆ ಬರೆದ ಮಳೆಬಿಲ್ಲು ಮನಸು..

ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣ ಸಂಧಿಸಿದ ಕಣ್ಣಿಗಿನ್ನು
ಕ್ಷಿತಿಜದ ಸಂಗಮವ ಸುಳ್ಳೆನ್ನುವುದಾಗದು

ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು,
ದೀಪವೂ ಮಿಣುಮಿಣುಕು.

ಹಾರಿಬಂದ ಬಣ್ಣದ ಚಿಟ್ಟೆ,
ನೀರಸ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟ ಹಾರುರೆಕ್ಕೆ.

ದೀಪವಾರಿತು
ಕತ್ತಲೂ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿತ್ತು.

ಇನ್ನು ದೂರದಿರು ಜೀವವೇ,
ದೀಪವೊಯ್ಯದ ಹಾದಿಯಲಿ
ನೆರಳೂ ಹಿಂಬಾಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ.

ಬಯಕೆಗೆ ಸಾಕಾರದೆಡೆ ಓಟದ ಕನಸು
ಕನಸಿಗೋ ನಿದ್ದೆಯಾವರಣ ದಾಟಿಯೋಡುವಾಸೆ
ತಂತಮ್ಮ ಹಾದಿಗಳಲಿ ಬಿಡದೆ ಓಡಿವೆ,
ನಿಮಗ್ನ; ಅವಕೆ ಓಟವೇ ಬದುಕು.
ದಾಪುಗಾಲ ಹೆಜ್ಜೆ ಭಾರಕೆ
ತಳವೊಡೆದು ತೂತು ಮನಸು!

ಮೂಡಿದೆಲ್ಲ ಗೆರೆಗೀಟು ರಂಗಾಗದೆಯೇ ಉಳಿದುಹೋದದ್ದು
ಅಂಥದ್ದೇನೂ ಕೊರಗೆನಿಸಲಿಲ್ಲ;
ನಿನ್ನೆ ನೂರೊಂದನೆಯ ಜೀವಜಲ ಅಭಿಷೇಕದ ಹೊತ್ತು
ನನದರೊಡನೆ ನಿನ್ನ ಹೆಸರೂ ಬಾರದಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅದೆಷ್ಟೋ ಗೀಟುಗೆರೆ ಒಳಗೆ;
ಅಷ್ಟೇ ಬಣ್ಣ ಅಲ್ಲಿಂದೊಂದಿಷ್ಟೇ ಈಚೆಗೆ.
ಒಗ್ಗೂಡಿಸಿ ಅಂದಗೊಳಿಸುವುದೋ
ರಂಗಾಗಿಸುವುದೋ ಯಾಕೋ ಆಗಲೇ ಇಲ್ಲ.
ಹೋಗಲಿಬಿಡು ಕಾಲವೇ,
ಅಲ್ಲಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನೀನೂ
ತಿರುವನಪ್ಪಿಕೊಳುವುದಾದರೆ
ಅಂಥ ತಪ್ಪೇನೂ ಅಲ್ಲ..

ಕೆರೆಯಿಂದೆತ್ತಿ ಹನಿಹನಿ, ಕೆನೆಗಟ್ಟುವ ಮೋಡ
ಭೋರ್ಗರೆದು ಸುರಿಸಿ ಕೆರೆಯನೇ ತುಂಬುವ ಪರಿ.
ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ನನ್ನೆಲ್ಲ ಕ್ಷಣಗಳ ಒಡಲಿಂದ
ಮತ್ತವನೇ ಅಂದಗಾಣಿಸಿ ಮಡಿಲ್ದುಂಬಿದ ನಿನ್ನ ಪರಿ.
ಮೋಡವೇ, ಮೋಹವೇ, ಏನೆನ್ನಲಿ ನಿನ್ನ ಜೀವವೇ?
ನಿಜವ ನಿಜವೆಂದು ನಿರೂಪಿಸಲಿಕೆ ಸಾಕ್ಷಿ ಬೇಕೇ?

**

ವೈಶಾಖದೊಂದು ಮಳೆಹನಿ
ಹೊಕ್ಕು ನೆಲದೆದೆಯಾಳ
ಸತ್ತಂತಿದ್ದ ಸಂವೇದನೆಯೆಚ್ಚರಿಸಿ
ತಟ್ಟಿತಡವಿ ಮುಚ್ಚಿದಕಣ್ಣ ಮುತ್ತಿಟ್ಟಿತು.
ಧರೆಯೊಡಲಲಿ ಸಣ್ಣ ಸಂಭ್ರಮ
ಜಗಕೆ ಮಣ್ಣ ಮೆಲುಘಮ!!